Besojmë se Allahu i Lartësuar ka dërguar pejgamberë tek krijesat e Tij:
مُّبَشِّرِينَ وَمُنذِرِينَ لِئَلَّا يَكُونَ لِلنَّاسِ عَلَى اللَّهِ حُجَّةٌ بَعْدَ الرُّسُلِ ۚ وَكَانَ اللَّهُ عَزِيزًا حَكِيمًا
“Të dërguar që kanë sjellë lajme të mira e kanë paralajmëruar, në mënyrë që njerëzit të mos kenë ndonjë justifikim ndaj Allahut, pas ardhjes së pejgamberëve. Se, Allahu, është i Plotfuqishëm dhe i Gjithëdijshëm.”[1]
Besojmë se pejgamberi i parë është Nuhu dhe i fundit është Muhamedi sal-lAllahu alejhi ue sel-lem:
إِنَّا أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ كَمَا أَوْحَيْنَا إِلَىٰ نُوحٍ وَالنَّبِيِّينَ مِن بَعْدِهِ
“Ne të shpallëm ty (o Muhamed), ashtu siç i shpallëm Nuhut dhe pejgamberëve pas tij.”[2]
مَّا كَانَ مُحَمَّدٌ أَبَا أَحَدٍ مِّن رِّجَالِكُمْ وَلَٰكِن رَّسُولَ اللَّهِ وَخَاتَمَ النَّبِيِّينَ
“Muhamedi nuk është babai i askujt prej burrave tuaj, por është i Dërguari i Allahut dhe vula e pejgamberëve.”[3]
Më i miri i pejgamberëve është Muhamedi, pastaj Ibrahimi, pastaj Musai, pastaj Nuhu, pastaj Isai biri i Merjemes, të cilët janë veçuar me Fjalën e Allahut të Lartësuar:
وَإِذْ أَخَذْنَا مِنَ النَّبِيِّينَ مِيثَاقَهُمْ وَمِنكَ وَمِن نُّوحٍ وَإِبْرَاهِيمَ وَمُوسَىٰ وَعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ ۖ وَأَخَذْنَا مِنْهُم مِّيثَاقًا غَلِيظًا
“Ne të morëm besën ty (o Muhamed) siç bëmë me pejgamberët e tjerë: me Nuhun, Ibrahimin, Musain dhe Isain, të birin e Merjemes. Ne i morëm atyre një besë të vendosur.”[4]
Besojmë se Sheriati i Muhamedit sal-lAlahu alejhi ue sel-lem, i ka përfshirë të gjitha vlerat e sheriateve të këtyre pejgamberëve të përmendur, sepse Allahu thotë:
شَرَعَ لَكُم مِّنَ الدِّينِ مَا وَصَّىٰ بِهِ نُوحًا وَالَّذِي أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ وَمَا وَصَّيْنَا بِهِ إِبْرَاهِيمَ وَمُوسَىٰ وَعِيسَىٰ ۖ أَنْ أَقِيمُوا الدِّينَ وَلَا تَتَفَرَّقُوا فِيهِ
“Ai ka urdhëruar për ju atë Fe, të cilën ta shpalli ty (o Muhamed) dhe që ia pati shpallur Nuhut, Ibrahimit, Musait dhe Isait, duke thënë: “Qëndroni në fenë e drejtë dhe mos u përçani në të!”[5]
Besojmë se të gjithë pejgamberët janë njerëz të krijuar, që nuk kanë ndonjë veçori të Rububijes. Allahu i ka thënë Nuhut – i cili ka qenë pejgamberi i parë – që të thoshte:
وَلَا أَقُولُ لَكُمْ عِندِي خَزَائِنُ اللَّهِ وَلَا أَعْلَمُ الْغَيْبَ وَلَا أَقُولُ إِنِّي مَلَكٌ
“Dhe unë nuk ju them se kam thesaret e Allahut apo që e di të fshehtën. As nuk them se unë jam melek.”[6]
Allahu i Lartësuar, e ka urdhëruar Muhamed – i cili ka qenë pejgamberi i fundit – që të thoshte:
لَا أَقُولُ لَكُمْ عِندِي خَزَائِنُ اللَّهِ وَلَا أَعْلَمُ الْغَيْبَ وَلَا أَقُولُ لَكُمْ إِنِّي مَلَكٌ
“Unë nuk ju them se kam thesaret e Allahut apo që e di të fshehtën. As nuk them se unë jam melek.”
Po ashtu të thoshte:
لَّا أَمْلِكُ لِنَفْسِي نَفْعًا وَلَا ضَرًّا إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ
“Unë nuk mund t’i sjell vetes as dobi, as dëm, përveçse aq sa dëshiron Allahu.”[7]
Gjithashtu të thoshte:
قُلْ إِنِّي لَا أَمْلِكُ لَكُمْ ضَرًّا وَلَا رَشَدًا (21) قُلْ إِنِّي لَن يُجِيرَنِي مِنَ اللَّهِ أَحَدٌ وَلَنْ أَجِدَ مِن دُونِهِ مُلْتَحَدًا
“Thuaj: “Unë nuk mundem t’ju largoj ndonjë dëm e as t’ju sjell ndonjë dobi”. Thuaj: “Edhe mua askush nuk mund të më mbrojë nga dënimi i Allahut; dhe nuk mund të gjej strehim tjetërkund, përveçse tek Ai.”[8]
Ne besojmë se pejgamberët janë robër të Allahut, të cilët i ka nderuar me Shpallje, po ashtu i ka cilësuar me shkallën më të lartë të Ubudijes[9] duke i lëvduar ata. Allahu ka thënë për Nuhun, pejgamberin e parë:
ذُرِّيَّةَ مَنْ حَمَلْنَا مَعَ نُوحٍ ۚ إِنَّهُ كَانَ عَبْدًا شَكُورًا
“Ju jeni pasardhës të atyre që Ne i mbartëm me Nuhun! Ai ka qenë vërtet një rob mirënjohës.”[10]
Po ashtu ka thënë për Muhamedin sal-lAllahu alejhi ue sel-lem, pejgamberin e fundit:
تَبَارَكَ الَّذِي نَزَّلَ الْفُرْقَانَ عَلَىٰ عَبْدِهِ لِيَكُونَ لِلْعَالَمِينَ نَذِيرًا
“I lartësuar qoftë Ai që i ka zbritur Dalluesin (Kuranin që dallon të vërtetën nga e pavërteta) robit të Vet (Muhamedit), që të jetë paralajmërues për krijesat.”[11]
Ndërsa për pejgamberë të tjerë, Allahu ka thënë:
وَاذْكُرْ عِبَادَنَا إِبْرَاهِيمَ وَإِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ أُولِي الْأَيْدِي وَالْأَبْصَارِ
“Kujto robërit Tanë: Ibrahimin, Is’hakun dhe Jakubin, të fortë (në adhurim) dhe të ditur.”[12]
وَاذْكُرْ عَبْدَنَا دَاوُودَ ذَا الْأَيْدِ ۖ إِنَّهُ أَوَّابٌ
“Dhe kujtoje robin Tonë të fuqishëm (në adhurim), Daudin, që përherë i drejtohej Zotit.”[13]
وَوَهَبْنَا لِدَاوُودَ سُلَيْمَانَ ۚ نِعْمَ الْعَبْدُ ۖ إِنَّهُ أَوَّابٌ
“Ne i falëm Daudit Sulejmanin, një rob të mrekullueshëm. Ai i drejtohej gjithnjë me pendesë Zotit.”[14]
Ndërsa për Isain, birin e Merjemes, ka thënë:
إِنْ هُوَ إِلَّا عَبْدٌ أَنْعَمْنَا عَلَيْهِ وَجَعَلْنَاهُ مَثَلًا لِّبَنِي إِسْرَائِيلَ
“Isai ishte vetëm një rob, të cilit Ne i dhuruam (pejgamberinë) dhe e bëmë shembull për bijtë e Israilit.”[15]
Ne besojmë se Allahu i Lartësuar e ka mbyllur shpalljen me dërgimin e Muhamedit sal-lAllahu alejhi ue sel-lem, duke e dërguar për tek gjithë njerëzit. Allahu i Lartësuar ka thënë:
قُلْ يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُمْ جَمِيعًا الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ يُحْيِي وَيُمِيتُ ۖ فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ النَّبِيِّ الْأُمِّيِّ الَّذِي يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَكَلِمَاتِهِ وَاتَّبِعُوهُ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ
“Thuaj (o Muhamed): “O njerëz, unë jam i Dërguari i Allahut për të gjithë ju, i Atij që i përket sundimi i qiejve dhe i Tokës. Nuk ka të adhuruar tjetër me të drejtë veç Atij; Ai jep jetë dhe vdekje, prandaj besoni në Allahun dhe në të Dërguarin e Tij, Profetin që nuk di shkrim e lexim e që beson në Allahun dhe Fjalët e Tij! Pasojeni atë, që të jeni në rrugën e drejtë!”[16]
Ne besojmë se Sheriati i tij sal-lAllahu alejhi ue sel-lem, është feja Islame, të cilën Allahu i Lartësuar e ka zgjedhur për fe të robërve të Tij, e që nuk pranon tjetër fe nga askush. Allahu i Lartësuar ka thënë:
إِنَّ الدِّينَ عِندَ اللَّهِ الْإِسْلَامُ
“Feja e vërtetë dhe e pranuar tek Allahu është vetëm Islami.”[17]
Po ashtu ka thënë:
الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ الْإِسْلَامَ دِينًا
“Sot jua përsosa fenë tuaj, e plotësova dhuntinë Time ndaj jush dhe zgjodha që Islami të jetë feja juaj.”[18]
Gjithashtu thotë:
وَمَن يَبْتَغِ غَيْرَ الْإِسْلَامِ دِينًا فَلَن يُقْبَلَ مِنْهُ وَهُوَ فِي الْآخِرَةِ مِنَ الْخَاسِرِينَ
“Kush kërkon tjetër fe përveç Islamit, nuk do t’i pranohet dhe ai në botën tjetër do të jetë i humbur.”[19]
Ne besojmë se kush pretendon se ka një fe tjetër të pranuar tek Allahu veç fesë Islame, sikur hebraizmi, krishtërimi apo një tjetër, atëherë personi në fjalë është mosbesimtar (kafir) dhe i kërkohet të pendohet, e nëse nuk pendohet vritet si dezertor i fesë (murted), sepse e ka përgënjeshtruar Kuranin.
Ne besojmë se kush e mohon mesazhin e Muhamedit sal-lAllahu alejhi ue sel-lem drejtuar gjithë njerëzimit, atëherë i ka mohuar të gjithë pejgamberët, edhe pejgamberin e tij që pretendon se e beson dhe e ndjek, sepse Allahu i Lartësuar ka thënë:
كَذَّبَتْ قَوْمُ نُوحٍ الْمُرْسَلِينَ
“Populli i Nuhut, i përgënjeshtroi të dërguarit.”[20]
Pra, i konsideroi përgënjeshtrues i të gjithë pejgamberëve, edhe pse nuk ka patur pejgamberë të tjerë para Nuhut. Allahu i Lartësuar thotë:
إِنَّ الَّذِينَ يَكْفُرُونَ بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ وَيُرِيدُونَ أَن يُفَرِّقُوا بَيْنَ اللَّهِ وَرُسُلِهِ وَيَقُولُونَ نُؤْمِنُ بِبَعْضٍ وَنَكْفُرُ بِبَعْضٍ وَيُرِيدُونَ أَن يَتَّخِذُوا بَيْنَ ذَٰلِكَ سَبِيلًا (150) أُولَٰئِكَ هُمُ الْكَافِرُونَ حَقًّا ۚ وَأَعْتَدْنَا لِلْكَافِرِينَ عَذَابًا مُّهِينًا
“Vërtet, ata që mohojnë Allahun dhe pejgamberët e Tij dhe dëshirojnë të ndajnë Allahun nga pejgamberët e Tij, duke thënë: “Ne disa i besojmë e disa nuk i besojmë” dhe duke dashur që kështu të zgjedhin një rrugë të ndërmjetme, pikërisht ata janë mohuesit e vërtetë. Ne kemi përgatitur dënim poshtërues për mohuesit.”[21]
Ne besojmë se nuk ka pejgamber pas Muhamedit, të Dërguarit të Allahut sal-lAllahu alejhi ue sel-lem. Kush pretendon pejgamberinë pas tij, apo e beson atë që e pretendon pejgamberinë, atëherë ai është mosbesimtar, përgënjeshtrues i Allahut, i Pejgamberit të Tij dhe unanimitetit të muslimanëve (ixhmasë).
Burimi: Akidetu Ehlis-Sunneti uel xhemeah 26-29.
Përktheu: Besmir Cacani
________________________
[1] En-Nisa’ 165.
[2] En-Nisa’ 163.
[3] El Ahzab 40.
[4] El Ahzab 7.
[5] Esh-Shura 13.
[6] Hud 31.
[7] El En’am 188.
[8] El Xhin 21-22.
[9] Të qenit rob i Allahut. (shp)
[10] El Isra’ 3.
[11] El Furkan 1.
[12] Sad 45.
[13] Sad 17.
[14] Sad 30.
[15] Ez-Zuhruf 59.
[16] El Earaf 158.
[17] Al Imran 19.
[18] El Maideh 3.
[19] Al Imran 85.
[20] Esh-Shuara’ 105.
[21] En-Nisa’ 150-151.